Al drie jaar schrijft Jay brieven aan ‘Dear Strangers’ of ‘Beste Onbekende’. Hij hangt ze overal op in steden zoals Melbourne, in Australië, New York, in de Verenigde Staten, en nu ook hier, in Brussel.
De eerste brief schreef de Brit Jay (Klik hier om zijn Instagramaccount te bekijken) tijdens de coronacrisis. Hij zat toen vast in Australië omdat de vliegtuigen niet meer vlogen en moest een manier vinden om zijn dagen te vullen.
“Ik voelde mij heel eenzaam”, vertelt Jay aan BRUZZ. “Daarom begon ik brieven te schrijven die ik zelf zou willen vinden op straat, om me op te vrolijken en minder eenzaam te voelen.”
Groot succes
Jay had snel veel lezers en kreeg berichtjes van mensen die zijn brieven hadden gevonden. Meestal bedankten mensen hem in een berichtje om hun “rotdag beter te maken”, vertelt Jay.
Maar nergens hadden zijn brieven zoveel succes zoals hier in Brussel. “De meerderheid van de mensen die hier wonen, komen ergens anders vandaan. Heel veel mensen waren hier ooit zelf een vreemde in de stad. Ik denk dat er daardoor veel antwoord kwam op mijn brieven, omdat heel veel Brusselaars mijn gevoel herkennen en weten hoe het is om eenzaam te zijn.”
Liefdesbrief aan Brussel
Jay schreef ook een liefdesbrief aan Brussel. (Onder de foto kan je een vertaling vinden)
Klik hier om de vertaling te lezen
Beste Vreemde,
Mijn naam is Jay. Ik ben een schrijver op zoek naar wat Brussel zo speciaal maakt. Dit is wat ik tot nu toe heb ontdekt.
De meerderheid van de mensen in deze stad komen van ergens anders. Reizigers van verre landen. Sommigen kwamen voor een nieuw hoofdstuk in een groot bedrijf. Anderen kwamen voor onderdak, vluchtend van door oorlog verscheurde landen vol bloed. Het mooie aan deze stad is niet haar art deco-architectuur of haar romantische cafés en met inkt bevlekte boekenwinkels. De echte diepe schoonheid zit in haar kloppend hart. Het feit dat ze het kruispunt van de wereld is. De moeder die met open armen alle mensen verwelkomt, ongeacht hun etniciteit of religie, noord, zuid, oost, west. Een veilige plek voor de laatste kinderen die hopeloos in nood zijn voor een thuis dat niet zal verdwijnen in een luchtbombardement.
Ik ben niet van hier. Ik ben een vreemdeling van een ander land. Ik kan dus niet exact zeggen welke cultuur Brussel heeft, er zijn er te veel in elke straat. Marokkaans, Libanees, Turks, Syrisch, Frans, Keniaans, Italiaans, Duits, de lijst gaat door. Maar telkens als ik een Brusselaar vraag wat de echte cultuur van Brussel is, vertelt iedereen me hetzelfde: ‘Geen enkele cultuur bestaat hier, enkel een mix van alles die zich verstrengelt met elkaar zoals een prachtig tapijt vol met draden van elk deel van de wereld.’
De stad spreekt officieel twee talen, hoe kan één enkele cultuur bestaan in zo’n plek?
P.s.: ik zou graag jouw versie van Brussel horen. - Jay xx
Nieuwe brieven
“Binnen twee weken ben ik terug in Brussel en er ligt al een hele stapel brieven klaar”, vertelt Jay. Kijk de komende weken dus goed om je heen, misschien zie je wel een brief van hem hangen.
Heb jij al een brief van hem gespot?
Laat het ons dan zeker weten in de reacties. 👇