Pia (11): ‘Zonder dieren zou mijn leven niet compleet zijn’

Elke week toont een straffe Ket zijn of haar favoriete plek om rond te hangen. De 11-jarige Pia uit Schaarbeek kiest voor de manege waar ze op zondag gaat paardrijden.

🔸 Hoelang rijd je hier al?

Ik rijd ongeveer vier jaar bij Manege ’t Wimpelhof, daarvoor deed ik dat bij een andere manege.

🔸 Op welk paard heb jij vandaag gereden?
Op Enjoy. Hij is heel lief en bewoog snel. Ik hou van snelle paarden. Ik heb liever een nerveus paard dan een sloom paard. Met een nerveus paard kun je nog iets doen. Maar met een sloom paard … Tja.

🔸 Wanneer reed je voor het eerst paard?
Dat was in Estland, bij mijn oma en opa. Tijdens de vakantie brachten ze me naar een manege voor een privéles. Ik was meteen verliefd. Ik reed op een heel groot, zwart paard. Ik dacht echt: “Uh-oh, hij gaat me er zo afgooien.” Maar eigenlijk bewoog hij bijna niet. Ze hadden me natuurlijk een makkelijk paard gegeven.

🔸 Naar wie in de paardenwereld kijk je op?
Britt Dekker, een Nederlandse dressuurruiter, en dressuur doe ik ook graag. Vroeger had ze een YouTube-kanaal over paarden. Nu presenteert ze tv-shows. Ik zou wel zoals zij willen zijn. Het lijkt alsof elk paard van haar houdt. Ze komen vanzelf naar haar toe.

🔸 Dressuur, gaat dat meer om de band met het paard of om de techniek?
Je moet je techniek goed beheersen, maar als je geen goede band met het paard hebt, dan lukt het niet. Ik denk dat je beide nodig hebt.

🔸 Wanneer voel jij: nu heb ik een band met het paard?
Als een paard zich rustig voelt bij mij. Als het nerveus is, dan focust het zich meer op andere dingen.

🔸 Hield je altijd al veel van dieren?
Ja. Ik wilde als kind elke hond op straat aaien, ook al was het een grote, boze buldog. En ik liep achter hondjes in het park aan … Zonder dieren zou mijn leven niet compleet zijn.

🔸 Wat maakt het anders dan een relatie met een mens?
Een dier kan niet praten, maar je kunt wel voelen dat je een band hebt. Voor mij is het verschil tussen mens en dier niet zo groot. Dieren kunnen niet alles wat mensen kunnen, maar ze hebben veel gevoel. Een vis herkent je misschien niet, maar een hond of paard wel.

🔸 In Brussel is vijf jaar geleden de wet aangepast. Nu zijn dieren officieel ‘wezens met gevoel’.
Ik vind dat een goede wet. Elke keer als ik iets lees of zie over dierenmishandeling, krijg ik een brok in mijn keel. Dat is gewoon niet oké. Het is net alsof je een mens mishandelt.

🔸 Wil je nog iets anders kwijt?
Als je iets wilt, moet je ervoor gaan. Kijk bijvoorbeeld naar mijn broer. Hij wil een vis, maar hij zegt het één keer en daarna niet meer. Daarom denken onze ouders dat hij het niet meer wil. Ik zei al tegen hem: “Otto, je moet het blijven vragen, anders gaat het niet lukken.”