Marcela (13) woont in Molenbeek en was 8 jaar op het moment van de aanslagen in Brussel. Aan BRUZZKet vertelt ze wat zij zich nog herinnert van die periode.
Tijdens de aanslagen zelf was ik op school en had ik nog geen vermoeden. Ik was nog maar 8 jaar. Ik zat in het tweede leerjaar en leidde een heel rustig en zorgeloos leventje. Maar alles om me heen begon te veranderen.
- Zo mochten we tijdens de opvang na school niet meer op de speelplaats spelen. We moesten allemaal netjes in een rij staan. Pas wanneer één van je ouders aan de deur stond, mocht je de school verlaten.
- Geen enkel kind mocht alleen naar huis gaan, zelfs al was je van het zesde leerjaar.
- De trams zaten overvol. Ik moest elke ochtend met de tram naar school en het was geen pretje, dat kun je wel zeggen.
- Iedereen was veel banger en bleef liefst zoveel mogelijk thuis.
- De islam werd anders bekeken. Wat ik heel erg vind, want de meeste mensen hebben er niks mee te maken.
Onze rustige buurt veranderde
Ook ik veranderde. Ik was zeer bang en kon ‘s nachts vaak niet slapen. Ik woon ook in Molenbeek, dat nu vaak wordt gelinkt aan de aanslagen. Mijn ouders leefden redelijk rustig, of zo leek het toch voor mij. Zo duurde het een tijdje. Iedereen was onzeker, maar ik was nog zo klein en snapte maar de helft van wat er allemaal aan de hand was.
Tot die ene dag. Salah Abdeslam, de naam die iedereen in Brussel vreesde, werd opgepakt. (Een beetje uitleg: Abdeslam werd vier dagen voor de aanslagen in Brussel gearresteerd en was een van de daders van de aanslagen in Parijs een paar maanden eerder)
Na een lange dag keerde ik met mijn papa terug naar huis. We stapten uit de auto, en we hoorden opeens het geluid van een helikopter. Hij was wit en vloog ons voorbij. Verder stonden we er niet bij stil. Maar toen we die avond naar het nieuws keken, bleek het dé helikopter te zijn. Die waarmee ze Salah Abdeslam gearresteerd hadden. Na die dag was er al een hele opluchting.
5 jaar later
Verder is die periode voor mij een vage herinnering. Ik vind het nog steeds een beetje eng om eraan terug te denken, maar ik ben wel niet meer bang als ik alleen op straat loop. Ik moet bijvoorbeeld elke ochtend naar school, en als ik dan bij mijn vader ben, is dat door Molenbeek.
Ik wil dan ook, voor degene die niet in Molenbeek wonen, even vermelden dat deze buurt helemaal in orde is. We moeten ook kansen krijgen om deze buurt te verbeteren, beetje bij beetje. Maar al die keren dat ik alleen door Molenbeek ga, is me nog niks overkomen.
Nu ben ik heel blij dat ik zonder angsten kan rondlopen en slapen. Het was een enge periode, maar die is nu voorbij.
Laat me zeker weten hoe jullie deze periode hebben ervaren in de reacties hieronder.
Marcela, x-pert📝
Lees zeker ook het verhaal van Louis, Joey en Julie over de aanslagen.